Często gdy rozmawiam z moimi przyjaciółmi i bliskimi z Polski, temat rozmowy schodzi na jedzenie. Każdy chce wiedzieć co i jak je się tutaj. Jakie są tradycyjne angielskie potrawy? A właściwie czy mają oni jakiekolwiek własne dania oprócz fast foodów i tłustego śniadania? Nie bardzo potrafiłam poradzić sobie z natłokiem tych pytań.
Okropnie nie lubię mówić – „nie wiem”. Mój Dziadek nauczył mnie, że nie można odkładać na później odpowiedzi na pytanie, żadne pytanie! Jako mały brzdąc nieustannie zasypywałam go tymi najgorszymi, na które nie znał odpowiedzi, co mnie wcale nie dziwi, bowiem były one iście epickie.. ( tak byłam jednym z tych okropnie przemądrzałych dzieci, które po 15 minutach człowiek pragnie odstrzelić). Nauczył mnie jednak, że od razu należny znaleźć odpowiedź nurtujące nas kwestię. Ponieważ urodziłam się jeszcze w tych zamierzchłych czasach którym obca była dzisiejsza technologia a słowo internet mogło nasunąć mi na myśl, jedynie romantyczną wizję internatu, ( czyli w moim dziecięcym mniemaniu: szkołą dla dziewczynek w takich samych mundurkach). Otwieraliśmy zatem encyklopedie i poszukiwaliśmy odpowiedzi na moje kosmiczne pytanie. Tak więc wpojony w dzieciństwie odruch obowiązkowego poszerzania horyzontów ( za co jestem dozgonnie wdzięczna Mój Mistrzu:*) pchnął mnie on na dział z książkami i kazał mi odnaleźć coś więcej niż marną notatkę w Wikipedii, na temat angielskiej kuchni. Tym sposobem stałam się posiadaczem książki, którą z zapałem wertuje od kilku dni, dzięki, której będę w stanie odpowiedzieć na kolejną lawinę kulinarnych pytań. Co więcej mam nadzieje, nauczyć się większość z nich przyrządzać.
O każdym kolejnym sprawdzonym angielskim przepisie z radością Wam doniosę, póki co chwale się moją zdobyczą, która wydana jest tak pięknie i tak ślicznie pachnie ( ksiązkofilia jest choroba nie wyleczalną), że nie mogę się od niej oderwać.
Na pierwszy ogień pójdzie tradycyjne angielskie śniadanie, na które zapraszam w sobotę.
This post has already been read 1900 times!
